ODBIORNIK RADMOR 5102

   Odbiornik radiowy Radmor został zaprojektowany w latach 1975-1976 w ramach współpracy Zakładów Radiowych Unitra Radmor wraz z należącymi także do Unitry Przemysłowym instytutem Telekomunikacji oraz Przedsiębiorstwem Techniczno Handlowym Unitech.

W 1977 roku podjęto produkcję seryjną modelu 5100, a w pierwszym kwartale 1979 roku zaprezentowany został następca, RADMOR 5102 posiadający, tak jak i 5100 z tego samego roku, znak jakości Q, zastąpiony w 1981 roku mniej prestiżowym znak jakosci 1.

Zmiany w stosunku do starego modelu, tak jak techniczne jak i estetyczne, były jedynie kosmetyczne.

Nowy odbiornik wyposażono w filtr kontur, a poziom wyciszenia pogłębiono z 12 dB na 20dB.

Pierwsze 200 egzemplarzy (7900001-7900200) posiadało wyzerowaną numerację seryjną, część egzemplarzy tej serii posiadało znaną z 5100 z lat 77-78 obudowę jednoelementową z szerokim przednim panelen, a część prezentowala już nowy dizajn znany z 5100 z 79r, czyli wąski panel i obudowa trójelementowa zachodzącą na boki odbiornika- rozwiązanie stosowane aż do konca produkcji 5102.

Z każdym z rokiem produkcji Radmora zmniejszano udział zagranicznych części z strefy dolarowej na rzecz krajowych lub pochodzących z krajów RWPG.

I tak w 5102 stosowano juz wyłącznie krajowe potencjometry Telpodu, a tranzystory mocy 2N3055, to węgierski Tungsram oraz rumuńskie IPRS Baneasa.

Z końcem roku zaczęto stosować krajowe wychyłowe wskaźniki Mera, nadal jednak w części egzemplarzy stosowano japońskie wskaźniki Varia. W roku następnym zniknał już nieodwołalnie znak jakości. 

5102 był pierwszym odbiornikiem Radmora produkowanym na tak masową skalę, łącznie powstało około 49000 sztuk. W latach 1980/81 osiągnięto pełną moc produkcyjną i z linii montażowych rocznie schodziło ponad 20000 egzemplarzy.

W styczniu 1982 roku rozpoczęto produkcję 5102T, a pod koniec roku pojawił się 5102TE,  który umożliwiał podłączenie korektora dźwięku. Nowe modele pozbawione zostały wskaźników wysterowania wzmacniacza, a wychyłowe wskaźniki sygnału FM /AM i zera detektora FM zostały zastąpione diodowymi. Pozostałe rozwiązania techniczne i użytkowe nie uległy zmianie. Nadal odbiornik umożliwiał podłączenia czterech kolumn i odsłuch ambiofoniczny- Quasi Quadro.

Wszystkie Radmory odbierały pasmo UKF 65-73 MHz, jednak w katalogach Unitry można spotkać odbiornik z pasmem 88-108 MHz, taki egzemplarz, model 5102, był eksponowany na Targach Lipskich w NRD.

Radmor 5100/5102, tak w czasach swojej świetności, jak i współcześnie, uważany jest za najlepszy polski stereofoniczny odbiornik radiowy.Był też najdroższy, w latach 1978-1980 kosztował 14500 zł, przy przeciętnej pensji ok. 2500zł. W ostatnim roku produkcji, czyli w 1985, kosztował już 65000 zł, co nie było jednak spowodowane realną podwyżką, ale wysoką inflacją w latach 80-tych, średnia pensja wynosiła w tym czasie ok. 20000 zł, a więc z upływem lat Radmor stawał się już produktem pod względem finansowym bardziej dostępnym dla przeciętnego obywatela niż w latach 70-tych.

Początkowa,wysoka cena, powodowała, że pomimo iż Radmor był produktem wysoce pożądanym, nie było większych problemów z jego zakupem, cena ograniczała popyt.

Łącznie w latach 1977-85 wyprodukowano około 136 000 odbiorników Radmor serii 51xx. Ostatni znany do tej pory egzemplarz nie przekroczył tej liczby ( z uwzględnieniem wyzerowania numeracji w 1984 roku po osiągnięciu kresu pięciocyfrowego licznika).

Obecnie szczególnie cenione są, z uwagi na walory kolekcjonerskie, egzemplarze 5100 z pierwszego roku produkcji seryjnej, czyli z 1977, których powstało ok. 1500 sztuk, a w dalszej kolejności z 1978 roku, których wyprodukowano około 5000 sztuk.

Na samym szczycie wartości kolekcjonerskiej znajdują jednak jeszcze starsze egzemplarze, pochodzące z serii testowej z 1976 roku.